Stel je voor: eerst krijg je een fietsongeluk, waardoor je been verbrijzelt. Een paar maanden later hinkel je met je krukken, val je en breek je je rug. Het overkwam Yolanda (42) in 2019. Maar wie dacht dat zij zich daardoor uit het veld zou laten slaan, heeft het mis. Dankzij een overstap van de schoonmaak naar ProMail & Print én een goed gevoel voor humor, zit deze nuchtere dame weer helemaal op haar plek.‍

Yolanda komt oorspronkelijk niet uit Noord-Holland, vertelt ze: “Tot 2011 werkte ik als schoonmaker voor de MareGroep in Voorhout, Zuid-Holland. Dit was een sociale werkplaats en daar werken heeft als voordeel dat je je door het hele land kunt laten overplaatsen. Dus toen ik voor de liefde naar Den Helder verhuisde, kon ik overstappen naar Probedrijven – in die tijd nog Noorderkwartier NV.”

Dankzij haar ervaring, kon Yolanda in een leidinggevende functie aan de slag. “Ik kwam binnen met allemaal schoonmaakdiploma’s. We startten eerst intern een traject, waarbij ik een paar collega’s om mee samen te werken uit mocht zoeken. Na vier maanden zijn we in Den Helder begonnen met het schoonmaken van een lagere school. Dit deden we tijdens schooltijd. Ik zorgde voor de roosters en planning. Daarnaast was ik het aanspreekpunt voor de school: als er een spoedopdracht was, zoals een ongelukje bij de toiletjes, werd ik aangesproken en zorgde ik dat het werd geregeld.”

Yolanda’s werk in de schoonmaak kwam in 2019 tot een abrupt einde. De elektrische fiets waarop ze reed, brak plotseling in tweeën en door de val verbrijzelde ze haar been. Een paar maanden later kwam daar nóg meer pech bovenop: al hinkend op krukken verloor ze haar evenwicht, viel ze achterover en brak ze haar rug. “Ik heb meer dan een jaar in de ziektewet gezeten. Ik hoopte nog terug te kunnen naar de schoonmaak, maar dat ging gewoon niet meer.”

Ingrijpend, want Yolanda houdt van werken. Maar ze is niet bij de pakken neer gaan zitten: ze is overgestapt naar ProMail & Print, het grafische centrum van Probezorgt. Hier print ze boeken, flyers, helpt ze aan tafel met vouwen, zet ze met een machine ringbanden in boeken en werkt ze met de couverteermachine, die automatisch mailings vouwt en in enveloppen steekt.

Vergeleken met de schoonmaak moest ze wel even omschakelen. “Als schoonmaker was ik de hele dag aan het lopen en werkte ik zelfstandig. Ik zag mijn leidinggevende één keer in de maand, als we spullen nodig hadden. Nu werk ik met een grotere groep samen en zie ik mijn leidinggevende elke dag. In het begin moest ik daaraan wennen en had ik het gevoel dat ik op mijn vingers gekeken werd. Maar het heeft ook voordelen: als er iets is, kan ik sneller aan de bel trekken. Met een groep is het ook gezelliger.” Yolanda lacht: “Al krijg ik wel te horen dat ik te veel praat.”

Ze beleeft dan ook veel plezier met haar collega’s. “Op de vrijdag nemen sommigen hun honden mee. Dat vind ik erg leuk, want ik hou van alle dieren met vier pootjes. En in mijn vrije tijd knutsel ik samen met een collega. Zij is echt een crea-Thea. Ik wil ook creatief zijn, maar heb wel iemand nodig die bedenkt wat we gaan maken. Laatst hebben we een windtriangel gemaakt. Binnenkort gaan we met dingetjes voor de kerst aan de slag, zoals een kerstkransje en een theelichthouder.”

Yolanda denkt dat ze over een paar jaar nog steeds op haar plek zit. “Er zijn nog veel mogelijkheden om me te ontwikkelen. Ik heb heel veel moeten bijleren over computers. Ik heb ook de erg leuke uitdaging gekregen om visitekaartjes te ontwerpen. Ik heb al een visitekaartje gemaakt voor een restaurant en consumptiebonnen voor een horecabedrijf. Hopelijk mag ik me daar meer in verdiepen.”

Met haar positieve instelling heeft Yolanda plezier op een nieuwe werkplek gevonden. Gelukkig, want een terugkeer naar de schoonmaak zit er niet meer in. De zenuwen in haar rug zijn bekneld en ze zal de rest van haar leven met een stok moeten lopen. “Ik kan mijn knie nog maar 75 graden buigen”, vertelt ze. Maar, voegt ze er lachend toe: “Daardoor kan ik ook niet meer zo goed shoppen. En dat vindt mijn man dan weer niet erg.”

‍